Dit is stadskenner en PvdA-raadslid Hendrik ten Hoeve, bij een discussie in 2006 over de plannen met het Zaailand in De Bres. Hij was daar niet echt voor, die verbouwing en vooral niet voor de verhuizing van het Fries Museum die kant op.
Het Fries Museum, daar had hij toch al niet zo'n hoge pet van op, omdat dat zich in zijn ogen niet genoeg met de stad bemoeide. Dat deed hij zelf volop: geen geelblauw trommeltje of hij bezat het, geen boekje waar Leeuwarden in voor kwam of het stond bij hem op zolder.
In zijn huis, hier vlakbij, zaten allerlei originele muurschilderingen, de mooiste vond hij die van de oude theeschenkerij in de Prinsentuin, de Oldehove en een oude molen. ,,Ut is de onbeholpen charme fan dit skilderij die mij ontroert.''
Een paar jaar geleden begon er in de stad een project, waar huizenbezitters in het centrum met steun de oude naam van hun huis boven de deur kunnen laten schilderen. Ineens kregen allerlei binnenstadshuizen namen. Hendrik was daar een aanjager van.
Dat moest ik ook maar doen, vond hij. Met enig gepuzzel en enige hulp had ik er eentje verzonnen: de Latijnse vertaling van 'Het was niks, het is niks, het zal ook nooit iets worden'. Dat zouden Leeuwarders altijd beweren.
Ik woon hier al vijftien jaar en ik heb het nog nooit iemand horen zeggen, behalve politici, ondernemers, VVV-directeuren en anderen met grootse plannen, die steevast beweren dat Leeuwarders het altijd zeggen en dat we met zijn allen ten strijde moeten tegen die mentaliteit omdat anders in Leeuwarden nooit iets kan.
Hendrik vond het een mooie, en spoorde me voortdurend aan om er werk van te maken. De formulieren om subsidie aan te vragen heb liggen hier ergens. Maar ik vond het achteraf eigenlijk een flauwe grap, en dat staat dan jaren op je huis geschilderd... laat maar.
Hendrik is gisteren in zijn huis overleden na een val van de trap, heel akelig.
Hij was daar niet vaak meer, hij zat meestal in een verpleeghuis. Hij leed aan angsten, vertelde hij me de laatste keer dat ik hem trof en hij was somber. De tranen stonden hem in de ogen toen hij dat vertelde, hij begon zelfs een beetje te huilen.
Maar voor ik afscheid nam zei hij: ,,Er staat ook nog altijd geen naam op jouw gevel he?''
Toevallig viel me gisteren - zaterdagmiddag - op dat zijn auto er weer stond, zo'n klein rood soort jeep. Ik keek of ik licht zag branden (nee) en zwaaide voor alle zekerheid richting vitrage van de eerste verdieping.
Hendrik gunde je nu echt iets mooiers en waardigers dan dit.
Dit was in de gemeenteraad maandagavond, waar Hendrik herdacht werd door burgemeester Ferd Crone en door PvdA-fractievoorzitter Sjoerd Feitsma, die na afloop zwaar geemotioneerd was.
