zaterdag 22 oktober 2016

Oefenen op een sinaasappel


Halsoverkop moest Jelle naar de huisarts, want hij was flauwgevallen onder de douche. Maar zijn vader zat in Amersfoort en zijn moeder nam de telefoon niet op. Zo kwam het dat ik met hem in de taxi naar de dokter ging.

Hij had last van zijn gebit - smak gemaakt, natuurlijk - en er zat een wond onder zijn kin, die bloedde.  Dat depte hij voortdurend weg met een zakdoekje.

De dokter kwam met een verdovingsspuit en naaide toen de wond dicht met visdraad en twee tangetjes. Zoiets gaat zonder naald, hij buigt het begin van de draad tot een boogje en rijgt dat door de huid.

,,Er zit een knoop los aan mijn jas, kunt u die zo ook even doen?'', vroeg ik hem.

,,Alleen met verdoving'', zei de huisarts.


,,Eigenlijk moet ik hier klassieke muziek bij opzetten'', zei hij na een tijdje.

,,Waarom?'', vroeg ik. Ik dacht aan de plastische chirurgen uit Nip/Tuck, die tijdens operaties tangomuziek opzetten met veel bas.

,,Dat is rustgevend voor arts en patiënt'', zei hij.

,,Ik wil best iets voor u zingen'', bood ik aan. ,,Maar ik weet niet of het erg rustgevend gaat werken.''

Het was leuk om naar te kijken, hij deed het heel netjes.

,,Waar oefent u dit op tijdens uw studie?", wilde ik weten.

,,Eerst op een sinaasappel'', vertelde hij. ,,Maar al vrij snel op patiënten.''

Later kwam Jeroen, Jelle's vader, ons ophalen. ,,Ik denk dat het gewoon een vasovagale syncope is geweest'', zei de huisarts tegen hem.

We wisten niet wat een vasovagale syncope is, maar het klonk geruststellend.

zaterdag 15 oktober 2016

Een wijde smoking



In New York ben ik wat afgevallen, maar dat de smoking die ik eens per jaar draag nu zo wijd is, is wel een verrassing. Met mijn andere kleren is dat niet zo.

zondag 9 oktober 2016

Eschermomentje

Op een van de laatste dagen maakte ik toen ik langs de Bowery in New York liep, dit Eschermomentje mee. Doet een heel klein beetje aan die waterval van hem denken. Nou ja, vond ik dus, met die deur en die loopbrug en zo.

woensdag 5 oktober 2016

Strandsverschil

Een paar weken geleden liep ik op Rockaway Beach, een breed strand bij New York waar niet veel mensen waren want er zijn geen parkeerplaatsen naast.

Een man maakte een handstand voor zijn vriendin, ik maakte daar een foto van en ik raakte met ze aan de praat.

,,Waarom ga je hier naar het strand?'', vroeg de vriendin. Ze was wel eens in Zandvoort in Nederland geweest en daar vond ze het strand veel mooier. En in Frankrijk had je ook zulke mooie stranden, maar daar waren de borsten van de vrouwen weer kleiner dan in Nederland.

Daar had ik allemaal geen antwoord op. Ik was eenvoudigweg in New York en ik wilde naar het strand.

Zonet was ik op bij zonsondergang op het Zuidwest bij Hollum. 

Waren ook niet veel mensen. Helemaal geen, eigenlijk, laat staan iemand die op zijn hoofd stond. Dus dan dit paaltje maar op de foto.

Slotsom: beide stranden zijn prettig. Het ligt er maar net aan, aan welke kant van de oceaan je zit. 

Eten met een Nobelprijswinnaar


Ben Feringa is de vierde Nederlander die ooit de Nobelprijs voor scheikunde toegekend kreeg. Dat is mooi, want hij was de speciale gast van het tweede Café van de Kleine Wetenschap dat ik presenteerde in het Oranje Bierhuis, drie jaar geleden.

Hoewel het over nanotechnologie ging, dus het bouwen van hele kleine machientjes met moleculen, zat het propvol. Kijk maar op deze foto's van Jaap Spieker.

Feringa had filmpjes bij zich, gemaakt met een reuzenmicroscoop, zwart-wit, waar je een soort onscherpe luchtbelletjes rondjes zag draaien. Dat waren de machientjes. Het was op een science-fictionachtige manier indrukwekkend. The Diamond Age van Neal Stephenson anyone?

Van tevoren ga je uit eten met de sprekers van die bijeenkomsten. Tijdens het eten vertelde Feringa dat zijn vrouw uit Kubaard komt. Zulke dingen vertellen mensen als ze in Friesland zijn.

De vraag is dus: kan ik nu zeggen dat ik een keer met een Nobelprijswinnaar heb gedineerd?