In Loods 6 in Amsterdam hangt een overzicht van het werk van fotografe Katharina Feldmann, in 1910 geboren in New York. Het komt uit drie periodes: eerst haar experimentele werk, dan straatfotografie uit haar wijk, en tenslotte studioportretten, ook weer een tikje experimenteel.
Het leuke is: ik hang er ook tussen, kijk maar eens goed. Want Katharina Feldmann bestaat helemaal niet.
Een tijdje geleden hielden twee studenten me staande bij de Westerkerk, een man en een vrouw. Ze kwamen uit Leeuwarden (als ik me goed herinner) en waren eerstejaars op de fotovakschool in Amsterdam.
De man had een ouderwetse camera waar je bovenin moet kijken. Een Rolleicord IV weet ik nu, met een Rolleinar 1 voorzetlens en een Kodak Tri-X 400 film erin. Niks digitaal dus.
,,Mogen we u wat vragen'', vroegen ze. ,,Mogen we een foto van u maken? We zijn op zoek naar mensen die aan de jaren vijftig doen denken.''
Ik weet niet of zoiets een compliment is of juist iets om je diep voor te schamen, maar ik vond het best. Mijn bril moest ik bij haar inleveren, die past blijkbaar niet bij de jaren vijftig.
Dit was een module-opdracht van hun opleiding, vertelden ze, waarmee het eerste jaar afsluit. En het moest secuur gebeuren, want de vrouw die het moest beoordelen ,,is best wel streng''. Vandaar dat met die bril.
,,In deze module kregen we de opdracht een biografie te schrijven over een fictief fotograaf'', schrijft hij erbij. ,,En hierbij moesten we een oeuvre maken uit drie periodes uit zijn of haar leven.''
Zo ontstond Katharina Feldmann, wier straatfoto's geïnspireerd zijn door Vivian Maier. Maier bestaat wel echt, zij was nanny in Chicago en maakte in haar vrije tijd straatportretten. Een jaar of wat geleden, vlak voor haar dood, werd ze ontdekt en meteen wereldberoemd.
Deze foto was nog niet eens eenvoudig te maken, vertelt Hof, want de plek, in de steeg naast de kerk, was te schemerig. ,,Dit bleek ook achteraf, omdat gedeeltes van u onscherp zijn'', zegt hij. Maar gelukkig: ,,De docent vond het een sterk portret en vond de onscherpe delen totaal niet storend, integendeel.''
Tot zover de jaren vijftig.
