maandag 8 november 2010

Never trust a hippie



De hippies van Leeuwarden hadden een hoge vertakkingsgraad, blijkt uit een diagram op de muur in het HCL. Daar is een tentoonstelling is over de roerige dagen van politieke partij Axies (nu PAL/GroenLinks), jongerencentrum Hippo (dicht wegens onderlinge ruzie en grondspeculatie) en de Powwow-muziekfestivals in de Harmonie.

Zaterdag was er een reunie in Zalen Schaaf, waar al die inmiddels zestigjarige babyboomers bij elkaar kwamen. Iedereen droeg een sticker met zijn naam. De meesten zagen er onopvallend uit, maar er waren er ook die zich van binnen nog precies als toen voelen en hun uiterlijk daaraan hadden aangepast.

Ik zou tijdens het diner in drie blokjes van twintig minuten op het toneel mensen ondervragen over vroeger, over de drugs, de vrije liefde, de redding van de Leeuwarder binnenstad. Want er waren plannen van de almachtige PvdA vol van parkeergarages, rondwegen en doorgaande routes waar de hele binnenstad aan ten onder zou zijn gegaan. Als die hippies zich niet zo hadden verzet, was Leeuwarden nu een soort Drachten of erger.



Piet van der Wal drukte me bij de deur een bon in handen voor het diner. Je moest het zelf opscheppen bij een buffet en het rook lekker.

,,Het lijkt me het beste'', zei hij, ,,als je eerst die gesprekken doet en daarna even wat eet.''

Best.

Dus drie keer twintig minuten later, met enige uitloop, geroezemoes in de zaal omdat de mensen elkaar te veel te vertellen hadden en een verward en verontwaardigd slotwoord van Sjoerd Cuperus later stapte ik voldaan van het toneel.

In de zaal werden juist de tafels opzij geschoven om de dansvloer leeg te maken, voor de hippiebandjes die zo zouden komen. Het buffet was al verdwenen, met schalen, tafels, bestek en al. De kok stond buiten te roken, de afwasmachine raasde in de spoelkeuken.

Het was kortom een avond vol love, peace, happiness en een lege maag.

,,Never trust a hippie'', zei Jaap later, die punk is geweest.